Griepprik Helpt (niet)

Sinds 3 jaar begin ik de herfst met de Griepprik, zoals vele anderen. Afgelopen keer voelde ik mij weer een stuk jonger door als enige dertiger tussen de bejaarden te wachten op de prik, die voor een patiënt toch wel het ergste van het ergste was van het jaar. Nee, niet overdreven. Ze was een keer flauw gevallen en is als de dood dat het weer gebeurd zei ze tegen iedereen die ze in de wandelgangen tegenkwam.Ik wou dat de griepprik het ergste was dat ik in een jaar zou meemaken, dan was ik echt een bofkont.

Naast alle kwalen, die mij er voor zorgt dat ik tot de gelukkigen behoor die opgeroepen word voor de Griepprik, had ik zelden griep. Echter in het tweede jaar leek het erop dat ik elk virusje wat je kon krijgen toch echt richting mijn lichaam ging.

Nou kreeg ik rond de tijd van de Griepprik hoge koorts. Ik leek wel een kookplaat (dus zeer praktisch als je snel en makkelijk wilt eten, alleen op dit soort momenten wil je alles behalve eten). Ik hoefde dus zeker niet naar de huisarts om vast te stellen dat ik de griep te pakken had, ondanks alles. Zo snel, als hij kwam verdween hij weer en dan vraag ik me wel af. Zou de griepprik nou helpen of niet? Misschien als ik die prik niet had gehad was het langer of zou ik überhaupt deze griep dan niet hebben gehad? Tja, dat kom je dus nooit te weten.

Wat wel zo fijn is dat ik mij alweer vlak voor de kerst voor een derde keer wat ziekjes voelde. Beetje zwak op de benen, maar gewoon mijn ding gedaan en redde alles, behalve de Eerste Kerstdag. “Smorgens wilde ik naar Amsterdam gaan. Ik ging douchen en kleedde mij aan. Ik ging de deur uit en ik ging de deur weer in, kleedde mij uit en lag weer in bed.

Oud & Nieuw ging ook weer fantastisch. Ik zou naar Rotterdam gaan, maar dat de ik het Station, 5 minuten van mijn huis vandaan had gehaald, was al een hele prestatie. Om mij zo gemakkelijk mogelijk te voelen, heb ik maar een telefoongesprek gevoerd tot dat ik bij de Ticket & Service-balie stond in Rotterdam C.s. Gelukkig het viel allemaal mee.

2 Januari toch weer een trip naar het altijd mooie Amsterdam op het laatst gecanceld. Staan ging niet helemaal goed en was zelfs al bijna omgevallen in de douche. Zou ik een virus soms hebben of was ik toch oververmoeid?

Vandaag weet ik het zeker hoor. Ben bijna al het eten van afgelopen dagen kwijt geraakt. Gelukkig had ik mijn fietstrip naar de andere kant van de stad, halverwege gestaakt, anders zou ik diarree hebben op momenten dat echt niemand het wilt hebben. Een virus is het beste dieet wat je kan hebben, alleen beetje jammer dat sommige stemmen zo schel klinken dat het hoofd daar helemaal niet tegen bestand is. Ben zojuist maar Cruesli gaan eten, want qua gevoel heb ik dagen niet gegeten (Dat gevoel hebben maar weinig mensen denk ik).

Niet alleen sinds 3 jaar heb ik de Griepprik, maar sinds een jaar of 3 eet ik ook veel gezonder (veel fruit, Honing, Cruesli en zelfs Muntthee heb ik ontdekt in plaats van Cola en heel veel snoep).

Vraag me op deze dagen toch echt af of een Griepprik” en “Gezond Eten” wel zo gezond is voor het lichaam. Toch maar weer 15 kilo aankomen met de hele toetjesafdeling van de supermarkt gecombineerd met veel snoep en Cola? Misschien kom ik dan de feestdagen weer eens goed door?

De Zondag Vieren in het Agnietenhove Klooster

Wat te doen op zo’n zaterdagavond als deze? “De Zondag vieren”.In het klooster in de binnenstad van Amersfoort zijn ze van dat betreft erg bij de tijd.

Ik had met een vriendin afgesproken, die op het laatste moment niet kwam, zodoende was het bijzondere aan de Kerkdienst van vandaag dat ik duidelijk de jongste was met mijn 39 jaar en de op een na jongste een eind vijftiger moet zijn geweest.

Als ik om mij heen kijk zie ik ook steeds minder mensen die überhaupt een kerk binnen gaan en zou misschien dat de reden zijn, waarom egoïsme steeds een grotere rol inneemt in onze samenleving? Wij denken steeds minder aan de medemens en zijn druk op Facebook met te vertellen hoe geweldig wij zijn als individu en als iemand het niet leuk vind, dan maken wij ruzie (met “ontvrienden” als straf) in plaats van elkaar wekelijks de hand te schudden en te zeggen “Vrede van Christus”. Van mij betreft hoeft die zin nou niet specifiek gezegd te worden, maar gun elkaar gewoon al het goede en denk aan elkaar. Zoveel ruzies om niks en dat zie ik altijd als kleine oorlogen en dat is zonde van het leven!

In gedachte waren wij o.a. bij de crash van het vermiste vliegtuig van AirAsia. Wat moet het naar zijn voor die mensen die ineens afscheid moeten nemen van hun dierbaren op afschuwelijke wijze en wat moeten wij blij zijn, dat het ons niet is overkomen en wees vooral dankbaar!

Ik heb in alle rust geluisterd naar de dienst. Niet alleen de preken, maar ook uiteraard de kerkliederen, die nu in een kleine bezetting werd gezongen. Het blijft iets magisch hebben, net zoals het “Onze Vader” gezamenlijk bidden.

Waar je ook komt, als er gezongen word vallen er altijd een paar stemmen op. Vanavond waren dat er twee voor mij, waaronder een zuster. Ik heb telkens gedacht “Die stem, die lijkt ergens op” en nog steeds geen idee wiens stem de stem van deze non mij doet denken.

De dienst duurde een uur en na afloop was er koffie en thee, maar niemand die daar zin in had. Terwijl ik naar mijn fiets liep, zag ik door de ramen de nonnen gezamenlijk bijeenkomen aan een tafel om samen te gaan eten. Het gaf mij een bijzonder vredig gevoel. Gemoedelijk naast elkaar genieten van een goede maaltijd, is toch net even iets anders dan

Robin Williams (63) pleegt Zelfmoord

Ben niet zo’n hele grote filmliefhebber, maar als jij aan mij vraagt “Noem eens een charismatische acteur”, dan denk ik toch al heel snel aan Robin Williams.

Ondanks dat ik de bioscoop niet heel veel heb bezocht, heb ik zijn films Jumanji & Mrs. Doubtfire gezien en denk ik nog steeds terug aan die leuke tijd, dat ik zo heb genoten met mijn familie.

Ook denk ik aan die Economie-leraar, die echt wel iets van hem weg had.

Robin Williams, die ongelooflijk vriendelijk oogt en je eigenlijk alleen maar kan voorstellen dat hij ontzettend gezellig is en gelukkig, want dat straalt hij gewoon uit.

Kennelijk is dat dan toch niet helemaal waar, want notabene iemand die voor het geluk geboren lijkt heeft zelfmoord gepleegd in Los Angeles.

Robin Williams R.I.P.

Recensie “Keukentafel Herinneringen” – Mariska van Kolck

Wat was het vandaag een heerlijke zomerse dag. Ideaal moment om in de tuin te zitten en een boek te lezen met regelmatig wat vogels die voor een beetje gezelligheid zorgen.

Ik koos voor het nieuwste en tevens eerste boek van Mariska van Kolck, alhoewel zij noemt zichzelf niet de schrijfster van het boek en dat zegt genoeg over haar bescheidenheid en vooral kijk op het leven.

Ze vraagt haar beste vrienden onder de Bekende Nederlanders (ik mis Ursul de Geer) hun “Keukentafel Herinneringen”, dus de omschrijving is daarom ook “eigen bijdragen”.

Terwijl mensen het verhaal van de Kookkunsten van hun moeder vertellen, verteld Mariska over de speciale band met de ondervraagde. Hierdoor is het boek niet alleen overgoten door een sausje van “Moederliefde”, maar ook “Vriendschapliefde”.

Door de foto’s van “Moeder en kind”, zie je hoe Frits Wester ontzettend lijkt op zijn moeder (net zoals Andre van Duin), hoe Mies Bouwman een oplossing vind om haar verhaal te vertellen, ondanks dat haar moeder niet kon koken en verteld Hans Klok over de toverkunsten van zijn moeder Gerda als het om cake gaat.

Tevens staan er bij sommige verhalen recepten, dus dit boek mag dan wel geen Kookboek wezen. Het zet wel toe om toch te gaan koken.

Een bijzondere bijdrage leveren Mariska’s kinderen Vincent en Christoph. Tijdens het eten bij de Familie van Kolck, blijkt Moeder Mariska een bijzonder origineel persoonlijk ritueel op na te houden.

Kortom genoeg redenen om dit boek te gaan kopen en lezen!

Voor meer informatie: http://www.mariskavankolck.nl

Papieren Treinkaartje R.I.P.

Op Station Schiedam vond enkele jaren geleden een test plaats met 100 mensen voor een zogenaamde OV-chipkaart. 1 van die mensen was ik. Het was een grappige dag waarbij ik diverse keren vastzat met rugzak tussen de poortjes (met gratis schrammen en blauwe plekken). Er ging heel wat tijd overheen voordat de zogenaamde OV Chipkaart daadwerkelijk vorm kreeg. De ontwikkeling had zelfs jaren vertraging.

15 mei 2007 aan de Havenstraat in Amsterdam kwam daar verandering in. Er werd een introductiefilmpje opgenomen en ook daar was ik getuige bij. Ontzettend grappig om te rennen voor de tram en met elkaar in te checken en uit te checken. Het was een ontzettende warme dag, dus zweten deden we zeker.

Langzaam werd de OV Chipkaart geïntroduceerd en in Rotterdam besloot de RET op een gegeven moment dat je alleen met OV Chipkaart gebruik kon maken van hun diensten. Laat nou net op die eerste dag ik in Rotterdam moeten zijn. Echt rijen vol mensen die een OV chipkaart wilde en er was allesbehalve rekening gehouden met de massale opkomst en vooral de massale vragen. Niemand, inclusief het personeel wist alle feiten van dit nieuwe Vervoersmiddel. Ook de oplaadpunten was gewoon zo weinig en allesbehalve overzichtelijk.

De eerste Zaterdag van Maart in 2010 moest ik in Winschoten zijn. Heel Nederland was de OV Chipkaart al geïntroduceerd en langzaam kwamen er meer oplaadpunten, dan wil ik in Winschoten dus uitchecken. “Waar staat die paal”. Moest ik aan diverse mensen uitvoerig uitleggen hoe zo’n paal er uitziet. Voorbijgangers, NS-personeel, Buschauffeurs, Taxichauffeurs. Niemand kende zo’n ding. Wel wist 1 Buschauffeur te vertellen dat hij en zijn collega’s er fel op tegen waren “in mijn bus wil ik dat niet hebben”. Later bleek dat ARRIVA helemaal nog niet OV Chipkaart tot geldig vervoersbewijs had aanvaard. Dat was het eerste teken dat de verschillende vervoersmaatschappijen niet aan alles rondom OV Chipkaart hadden geregeld. Ook inchecken en uitchecken en dan inchecken bij de ander was verwarrend.

Godzijdank werd de papieren treinkaartje wegens protesten nog niet afgeschaft. Vooral toeristen hadden daar baat bij, want dat ingewikkelde gedoe. Begon het met wegwerpkaartjes, anonieme en persoonlijke abonnementen en later alleen de laatste 2 genoemde.

In Rotterdam, Hilversum en in Hoofddorp zijn er poortjessystemen dat je alleen op het Station kan komen als je netjes hebt ingecheckt. Dat kan weleens voor problemen zorgen. Zo had ik een afspraak een jaar of 5 geleden in Rotterdam en was er een technische storing. Ik kon nergens uit en de Servicebalie was onbemand. Via de S.O.S. knop werd ik “bevrijd”. Dit kon ook nog afgelopen mei gebeuren dat je vastzit.

Een buitenlandse toeriste kocht een papieren kaartje om naar Hoofddorp te gaan. Alleen men was vergeten dat je niet met een papieren kaartje kan uitchecken, dus die kon niet door de poortjes komen, waarop ik door het poortje gaat met mijn OV Chipkaart en zij dicht tegen mij aan mee word gesmokkeld. Je zou maar niemand zo gek krijgen!

Vandaag 9 Juli 2014 werd in fases de papieren kaartjes-functie uit de automaten verwijderd. Wanneer dat ging gebeuren in mijn woonplaats Amersfoort wist ik niet, daarom gokte ik om kwart voor 1.

Kom niet heel veel s’nachts op het Station, maar jeetje wat goed beveiligd zeg. 2 mannen met honden lopen rondjes en er is ook nog Spoorwegpolitie die alles in de gaten houd. Ik bestel een kaartje naar Amersfoort Schothorst met korting (is denk ik het goedkoopst) voor 1,30 euro en wilde weggaan, toen een vrouw naast mij vroeg of ik haar kon helpen.

Net zoals haar ouders was zij heel erg van het oude systeem en moest nu haar OV Chipkaart met korting voor het eerst opladen. 4 x in de week moest zij naar haar werk in Naarden-Bussum. Ik adviseerde om 20 euro saldo te nemen. Als ik haar heb begeleid over de mogelijkheden en het een en ander van de automaat had doorgenomen, beginnen we te praten over reizen met het Openbaar Vervoer.

Op het moment dat ik wilde beginnen over de Taxi-service als je ergens vaststaat door de NS, komt de Spoorwegpolitie. Het was niet dat we weg moesten, maar hij wilde checken of wij niet gewoon gestrand waren, zodat hij kan zorgen dat dit probleem opgelost werd. Dat is dan netjes geregeld en wat een timing!

In het half uur dat ik er gestaan hebt, kocht niemand een kaartje. Natuurlijk ga ik niet tot 4 uur wachten en kaartjes kopen tot dat hij aangeeft dat het niet meer lukt, maar dat ik een van de laatste in de Amersfoortse geschiedenis bent die een papieren vervoersbewijs kocht is zeker. De gelukkige die vlak voor 4 uur nog 1 weet te scoren ergens in het land kan deze doorverkopen aan het Spoorwegmuseum voor 250 euro.

Papieren Treinkaartje R.I.P.

BREAKING NEWZ:

Tja, stel dat ik nou in de krant leest dat Amersfoort bij de laatste paar Stations hoorde, die de papieren treinkaart verkoopt … Kan ik natuurlijk niet hebben he ;-).

Met bar weinig zin ging ik “fietsen” (geweldig vervoermiddel, met 1 reiziger) naar Station Amersfoort Schothorst en kocht daar tot mijn grote verbazing om 3 voor 4 een kaartje naar Station Amersfoort Vathorst. Deed dat express want je zal maar “net” te laat zijn.

Vervolgens in de laatste minuut in de geschiedenis kocht ik een Railrunner. Denk wel dat ik de enige volwassene ben die een Railrunner voor zichzelf koop.

Missie is geslaagd!

Na een van de eerste OV Chipkaartgebruikers te zijn, in de Koningstrein (die ik nooit meer heb gezien) afgebeeld te staan vanwege het winnen van de tweede prijs, ben ik nu de allerlaatste Amersfoorter die een papieren treinkaartje kocht en misschien ook wel van heel Nederland.

Om 4.00 uur was de automaat enkele seconden buiten werking en daarna was “papieren kaartjes”-functie VERLEDEN TIJD!

HELP! Wat voor mobiele motelefoon moet ik nemen om emails te lezen!

Mijn website http://www.magicmusicmagazine.com maakte ik sinds het begin met de gedachte “Shit, als het nou eens een succesvol project word, dan kan ik niet zonder een telefoon met internet”.

Helaas wegens deze omstandigheden moet deze anti-telefonist een mobiel hebben met internet. Ik heb niet alleen geestelijke problemen met het gevaarte “De Telefoon”, maar ook lichamelijke. Ik vind tikken op een laptop heel fijn (anders had ik nooit een website gestart met dagelijkse nieuwtjes natuurlijk), maar kan niet tegen Touch-screens. Heb nog geen mede-patient ontmoet, maar een praatgroep zou denk ik binnenkort geen overbodige luxe zijn.

Het is namelijk zo dat ik het niet langer dan een minuut volhoud en meteen spierpijn en jeuk krijg. Dus bestaat er een telefoon waarmee je op SMS-wijze berichten kan tikken?

Wil een zo’n eenvoudig mobieltje hebben, want een voltijd studie aan “Hoe werkt dit” gaat niet lukken met mijn belangstelling van 0,02 %.

Alvast bedankt voor de moeite om mij te helpen met het dealen van de Moderne Tijd ;-).

Haar Pijn

Op een dag in 2013, kreeg ik haarpijn. Het is vreemd soort pijn dat overal jeukt. Ik kon het mij niet herinneren dat ik dat eerder had. Alles wat ik deed (met mijn hand of kam), voelde alsof ik het tegen de richting in deed en heel voordelig, ik had minder gel nodig om het in model te brengen.

Vorige week kreeg ik het weer (dus het is niet echt een moment om mijn hoofd kaal te scheren 😉 ) en dit keer jeukte ook mijn hele gezicht. Hmm, wat kon dit toch wezen?

Ik sprak met mijn moeder erover, omdat ik tijdens het bezoek aan haar gek werd van de jeuk. Ze was er wel bekend mee, maar had verder geen informatie.

Zojuist probeerde ik er wat over te lezen op internet. Het zou mogelijk een stressprobleem kunnen zijn. In mijn geval is dat goed mogelijk.

Het gaat vaak gepaard met haaruitval en hoofdpijn. Ik heb zover ik mij realiseer daar geen ervaring mee.

Heel veel mensen schijnen het te hebben, maar spreken er niet over. Net zoals dat er weinig tot geen studies over gedaan zijn.

Dus mochten er mensen ervaringen ermee hebben … schrijf gerust hieronder! Ik ben erg geïnteresseerd en vast ook veel anderen!

De Italiaanse Vogue met … Madonna (Eindelijk weer “gewoon” Topless)

Ik maakte me eigenlijk een beetje zorgen om Madonna!

Niet vanwege dat ze een ongezonde leefstijl zou hebben, nee omdat ze al heel wat maanden teveel kleding aan heeft voor haar doen. Dat klopt toch niet?

Gelukkig heb ik mij helemaal voor niks zorgen gemaakt, want ze staat in de Italiaanse Vogue weer “gewoon” topless.

Vinden jullie dit ook nog kunnen op haar leeftijd?

De Leukste Commercial Van Dit Moment: MONA FEESTPUDDING!

MONA suggereert regelmatig dat ze een gezinsbeker hebben, maar toch echt 2 wisten in zijn geheel al snel de weg naar mijn maag te vinden begin deze week.

Laat nou net MONA komen met de leukste commercial van dit moment (dat smaakt naar meer, nog meer, veel meer oftewel veel te veel ;-))

Tja foto’s maken van MONA pudding is mij wel bekend, dus enigszins was deze commercial wel erg confronterend 😉

20 jaar MONA Pudding van de Maand en ja, je mist weleens wat. Aangezien ze geen Haringpudding hebben, is mijn stem op mijn favoriet (de nog nooit gegeten)

Stem net zoals ik ook op deze smaak (de rest is uiteraard verboden ;-))

http://www.mona.nl/verkiezing-toetje-van-de-maand-aller-tijden/

De Bijzondere Kus

2 jaar geleden liep ik niets vermoedend in een tuin te kletsen, toen ineens een deur open ging en een verstandelijk gehandicapte man, die een kop groter was als ik mij omhelsde en mij een kus wilde geven. Nou sta ik vaak niet heel erg stevig op de grond, dus ik zag dit niet aankomen en viel bijna op de grond.

Deze man had mij een tijdje niet gezien en had mij gemist. Diegene waarmee ik een gesprek aan het voeren was vond dit gedrag echt niet kunnen. Was echt helemaal verbouwereerd. Waarom deed hij dat?

Ik was de enige die geduldig was en heel gezellig met hem om ging! Nou, hoor ik heel erg vaak dat ik extreem geduldig ben en dat is zowel nadelig als voordelig (nadelig als mensen gebruik van je maken). Heb echt weken lopen nagenieten dat ik gewoon door niks bijzonders te doen iemand zo gelukkig had gemaakt en daar had ik geen seconde bij stil gestaan.

Vanmiddag zag ik de foto van Gerard, medewerker van een supermarkt in Groesbeek waar mensen met een arbeidshandicap werken. Hij gaf spontaan vanmorgen Koningin Maxima een kus omdat hij haar lief vond. Meteen dacht ik terug aan mijn bijzondere voorval en dat in een maand dat ik 2x heb genoten van een bezoek aan een winkel (Jans Pakhuys) met medewerkers die het Syndroom van Down hebben en het gevoel dat ik daar eind dit jaar iets mee moet doen.